2016 : 40-jarig bestaan
In 2016 bestond Dekenij Borluut 40 jaar. Om dit te vieren werd een nieuw logo ontworpen en de volledige huisstijl opgefrist.
1980 : Dekenijfeest smelt samen met oktoberkermis
De eerste jaren organiseerde dekenij Borluut haar dekenijfeesten tijdens
het Hemelvaartweekend en kon daarvoor beschikken over de hovingen en
het koetshuis van het kasteel. Vanaf 1980 zou, vooral om financiële
redenen, het dekenijfeest van Borluut samensmelten met de jaarlijkse
oktoberkermis van Sint-Denijs-Westrem.
1976 : Erkenning Dekenij Borluut
Nog voor de eigenlijke fusie in 1977 werd doorgevoerd, was dekenij
Borluut al erkend. De aanstelling gebeurde namelijk al op 14 oktober
1976. Toenmalig opperdeken Gerard Mortier stelde het bijzonder op prijs
dat Sint-Denijs-Westrem als allereerste van de toekomstige deelgemeenten
van Groot Gent een dekenij had opgericht. De voormalige burgemeester
Tony Vandenberghe werd tijdens de plechtige installatie aangesteld en
benoemd als ere-deken.
1976 : Doop "Kasteel Borluut & Borluutpark"
Begin de jaren zeventig had het gemeentebestuur van Sint-Denijs-Westrem het door verkaveling bedreigde kasteel Morel en zijn prachtige lindendreef al aangekocht. Omdat de Gentse familie Borluut ook in de onmiddellijke omgeving van het domein meerdere bezittingen heeft gehad werden kasteel en park omgedoopt tot "kasteel Borluut" en Borluutpark.
De plechtige openstelling van het park vond plaats op 10 april 1976 en ging gepaard met grootse feestelijkheden waaraan onder andere de sociaalculturele raad en diverse ander verenigingen hadden meegewerkt. De nakende fusie was het gesprek van de dag en voor de SCR waren de parkfeesten eigenlijk de directe aanleiding voor de oprichting van "dekenij Borluut". Doelstelling was nog steeds het menselijke samenleven in de voormalige gemeente levendig te houden en nog meer dan vroeger te bevorderen. Bemiddelen tussen het verenigings- en vrijetijdsleven en de overheidsinstanties stond dan ook al uitdrukkelijk op de agenda.
Kort na de oprichting van de dekenij zou ook het ten zuiden van de Leie gelegen gedeelte van Afsnee aansluiten.
1970 : Ontstaan Dekenij Borluut
Dekenij Borluut is de opvolger van de sociaal-culturele raad van de zelfstandige gemeente Sint-Denijs-Westrem. Dit omdat bij de fusie in 1977 al vrij snel duidelijk was dat één overkoepelende (Gentse) culturele raad als een "mammoet " de eigenheid van de voormalige gemeenten collectief zou opslorpen.
De Socio-Culturele Raad of SCR van Sint-Denijs-Westrem was onder
impuls van Jef Van den Broeke, toenmalig schepen van cultuur,
uitgegroeid tot een soepel functionerende vereniging die het
gemeentebestuur adviseerde en een hechte samenwerking onder de
verschillende verenigingen stimuleerde. De sociaal-culturele raad was,
zoals later pertinent zou blijken, meer dan terecht bevreesd voor het
teloorgaan van de eigenheid van verenigingen. Voorzienig als ze zijn,
werd toen al meteen uitgekeken naar een andere structuur die de
zelfstandigheid van de Sint-Denijse gemeenschap kon garanderen. Die
structuur werd gevonden in het Koninklijk Verbond van Gentse
Gebuurtedekenijen, alias de opperdekenij, die eigenheid en
zelfstandigheid van al hun leden beklemtoont en ondersteunt.
1903 : Ontstaan dekenijen
Oprichting van de "Bond van Dekens en Baljuws", later de "Officiële Dekenbond van Gent" als overkoepelend orgaan van alle dekenijen.
Daarvoor was er in 1854 al een wijziging in de werking van de gebuurten: ze werden ontlast van hun officiële opdracht en hielden zich voornamelijk nog bezig met feestelijkheden en sociale acties.
Die officiële opdracht had al een andere (engere) invulling gekregen in 1804, bij de in ere herstelling van de werking van de gebuurten, nadat de Franse Revolutie alle instellingen van het Ancien Regime had afgeschaft.
Die (toen een 200-tal) gebuurten werden eind 16e eeuw door het stadsbestuur ingeschakeld in het overheidsraderwerk als een onmisbare stadsdienst: de deken werd de verbindingsman tussen schepenen en de man in de straat.
Voordien waren (in de 13e eeuw) de gebuurten ontstaan, als gevolg van de spontane behoefte van de onder elkaar wonende mensen om in de anonimiteit van de grote stad, een herkenbare samenleving te organiseren, waar orde, veiligheid en geborgenheid heerst.